Artikel Eilanden Nieuws 20-12-2013

Door op onderstaande link te klikken kunt u een artikel over en van familie Van Driel lezen wat in het Eilanden Nieuws van 20 december 2013 heeft gestaan.
Het artikel staat op pagina 64.

"Kerstfeest in Wamena"

VACATURE: HBO-er voor begeleider HAVO studielessen.

Stichting Help Onderwijs Papua vraagt: 

Een HBO-er (vrouw), die Gerjanne en Henrike wil begeleiden bij de studie.

In eerste instantie voor minimaal 9 maanden van juli 2014 tot mei 2015.

Zij krijgen les onder verantwoording van de Wereldschool, maar uitleg en hulp hebben ze wel nodig.

Gerjanne gaat in 2014 naar Havo 5. Zij heeft gekozen voor het pakket: Natuur en Gezondheid met als extra vak: Economie.  Henrike gaat naar Havo 2.

De reis- en verzekeringskosten worden vergoed. Voor huisvesting kan worden gezorgd.

Het begeleiden kost ca. 60% van de dag. De overige tijd kan naar eigen voorkeur worden besteed, bijv. zelfstudie, of samenwerken met locale mensen. Er zal verder een redelijke vergoeding worden betaald, die nader overeen wordt gekomen.

Wij vragen u als u belangstelling heeft of nog graag meer informatie wenst, te reageren via: stichtinghop@gmail.com

Voor meer info zie o.a. menu: "Vacature leerkracht"

Nieuwsbrief nummer 28 familie Van Driel

Door op onderstaande link te klikken kunt u de nieuwe nieuwsbrief lezen.

Nieuwsbrief nummer 28 familie Van Driel

(met excuses voor de kwaliteit van de foto's)

Overhandigen lesboeken aan het Hoofd Onderwijs Papua

Door op onderstaande link te klikken, kunt u een artikel lezen over het overhandigen van de lesboeken door een vertegenwoordiger van USAID aan het hoofd Onderwijs van Papua. Het betreft de lesboeken die door Martijn en zijn team zijn opgesteld en vervolgens door USAID zijn gedrukt.

New Curriculum Elevates Papuan Education

Voortgang revisie en trainingen

Hierbij een berichtje wat we kort geleden van Martijn ontvingen.....

Op kantoor gaat het werk aan de revisie van de boeken lekker door. De collega’s doen een aantal dagen mee met een training. Ze leren daarmee beter te trainen en tegelijk helpen ze het trainingsteam. Ze zullen in de toekomst naast schrijven ook af en toe een training geven.

Unicef zegt dat men bij de overheid in Papua gaat lobbyen om onze boeken geïntroduceerd te krijgen in nieuwe gebieden. Het zou natuurlijk fantastisch zijn als dat lukt. Gelukkig is de revisie voor rekenen klaar en hoeven we alleen het boek Indonesische taal (leren lezen en schrijven) klas 1 af te maken.

Afgelopen week kwamen steeds gewapende mannen langs het kantoor. De collega’s die er al lang zijn, kijken daar al bijna niet meer van op. Een collega die er pas een maand of 3 is, vond het echter maar eng. Men gaf elkaar de schuld van de dood van een man die in zijn dronken bui in een riviertje was verdronken. De politie probeert dan wat te bemiddelen, maar degenen die het echte werk doen zijn een aantal dominees. De oudere voorgangers worden nog zoveel gerespecteerd dat men de boel dan soms weer zonder bloedvergieten kan oplossen. Ook nu is dat gelukkig gelukt, vrijdag heeft men onder veel gejoel een gezamenlijke maaltijd gehad. De sfeer in de stad gaat er helaas niet op vooruit. Volgens een voorganger later de beide strijdende partijen tegenwoordig ‘huursoldaten’ overkomen uit andere stammen om te vechten. Vroeger werden zulke oproerkraaiers naar een verafgelegen oerwoudkamp overgebracht. Ik ben ervan overtuigd dat zulke maatregelen nog steeds effect zouden hebben.

Ondertussen zijn we ondanks het krijgsgedruis verder gegaan met het voorbereiden van de trainingen van januari en verder voor 55 scholen buiten de stad aan het voorbereiden. De komende tijd gaan we dus op zoek naar nieuw personeel. We bidden dat we geschikte mensen krijgen.

Deze week nam iemand contact op om te vragen of onze boeken in de stamtalen overgezet zouden mogen worden. De overheid schijnt samen met internationale donors zoiets besloten te hebben. Absoluut. Ik moet altijd weer zien dat het echt gaat gebeuren, er zijn al wel vaker dingen gezegd, maar positieve ontwikkelingen juich ik toe.

Ook gaan straks een aantal sets naar locale evangelisten in de dorpen. Hun kinderen kunnen vaak niet lezen en schrijven. Ik hoop dat ze op die manier langer in de dorpen blijven, omdat ze het gevoel hebben hun eigen kinderen in ieder geval de meest basale dingen aan te kunnen leren. Ze worden getraind na afloop van een synode van een kerk. Ook zoiets om voor te bidden. Politieke mensen maken graag gebruik van de enige structuur die in dorpen functioneert, de kerken. Kerken laten zich helaas graag voor het karretje spannen, de geldkraan gaat dan open. Tegelijk wordt men daarmee monddood gemaakt, terwijl de kerk zich juist tegen corruptie, polygamie, etc. uit zou kunnen en moeten spreken.

Overigens hebben we tickets geboekt voor een kort bezoek aan Nederland. April 2014 is het plan. We vonden Gerjanne’s eindexamen in mei 2015 nog wel erg ver weg.

Godsdienstige leven op Java en Bali

We zijn twee weken onderweg geweest met als hoofddoel het vernieuwen van onze paspoorten. We hebben ze in Jakarta ingeleverd en ze in Bali opgehaald. De tijd dat we erop moesten wachten, was even vakantie. We zijn met de trein naar de stad Yogyakarta (Java) gereisd en daar vandaan doorgegaan naar Bali.

De tijd in Yogyakarta was erg interessant voor ons. We hebben nog niet eerder een poosje op Java vertoefd. Het gebied heeft een erg lange geschiedenis. Zo werd er rond 824 een begin gemaakt aan de wereldberoemde Borobudur. Die werd gebruikt door Boedisten om te mediteren. Rond 1800 werd hij herondekt en sinds die tijd is hij weer teruggebracht in oude luister. Het is inderdaad een indrukwekkend monument van 100x100 meter groot. In het moslimgeloof op Java zijn nog steeds hindoe-elementen terug te vinden. Zo brengt de sultan elk jaar een offer aan de berg Merapi en de koningin van de Zuidzee. Daarnaast mediteert men ook nog. Overigens zei onze gids dat de jongere generatie moslims die elementen niet meer gebruikt. Moslim zijn is op Java het grote verbindende element dat identiteit geeft aan de mensen. Kerken zitten op Java daarentegen lastig. Het was niet simpel om een kerk te vinden. Ze staan wel op de plattegrond, maar zijn in het algemeen niet eenvoudig te herkennen. Daarentegen werd ik in Jakarta uitgenodigd mee te gaan naar een kerkdienst in de zaal van een groot winkelcentrum. Daar waren oordopjes geen luxe geweest. Er kwamen ruim 2000 kerkgangers bij elkaar in de middagdienst die ik bijwoonde. Ik weet niet hoeveel mensen er naar de andere 4 diensten kwamen.

De sultan van Yogyakarta is halverwege de 18e eeuw aan de macht geholpen door de Nederlanders. Ironisch is dat de 9e sultan zijn opleiding in Nederland heeft gedaan en een zeer substantiële bijdrage leverde aan de strijd om de Nederlanders er weer uit te vechten. Hij tekende als enige naast de eerste president de overdracht van Indië aan de Indonesiërs. Het gaat er daar aan het hof nog steeds zeer stijlvol aan toe.

We concludeerden dat er in winkels ook overvloedig veel winkelpersoneel aanwezig is. Hier worden we geholpen door 4 medewerkers in een grote lappenwinkel waar Anne-Marie wel een paar mooie batiklappen uit wilde zoeken voor de kinderen en collega’s in Wamena.

Het leven op Bali wordt grotendeels bepaald door het Hindoe geloof. Letterlijk op elke hoek van de straat, bij bruggen, daken, etc staan symbolen die de boze geesten af moeten schrikken. Alle voorouders worden te vriend gehouden door hen te eren met offertjes en respect. De altaartjes zijn allemaal gericht op de bergen waar de geesten wonen. Ik snap overigens wel dat je gezond respect hebt voor een berg die in 1963 nog 20.000 levens geeist heeft.

Mount Agung is ook de hoogste berg van het eiland. Samen met kennissen uit Papua die daar momenteel studeren, zijn we ‘s avonds naar de berg gereden. Rond 2 uur begonnen we met klimmen en om 5:30 waren we boven. De zon kwam langzaam op boven een vulkaan van een volgend eiland. Een prachtig gezicht. Het was er flink koud, dus daarna zijn we al snel met de afdaling begonnen. Al met al zeer ontspannend.

Op kantoor gingen de zaken ondertussen ook gewoon door. USAID wilde graag per 1 oktober aan het nieuwe trainingsprogramma beginnnen met de boeken die we ontwikkeld hebben, maar door hun interne procedures gaat dat langer duren.

In Jakarta kreeg ik nog de kans om de onderminister die verantwoordelijk is voor lager onderwijs te ontmoeten. Hij was zeer goed op de hoogte van de situatie in Papua, maar doordat voor basisonderwijs de meeste macht op lokaal niveau ligt, kan men landelijk maar weinig doen. Hopelijk kunnen we in de toekomst nog van dit contact gebruik maken voor verdere verspreiding van onze leermethode.

Voordat we naar Jakarta gingen is Martijn met de collega’s van het kantoor naar Biak, een eiland voor de kust geweest. Doel was om te zien in hoeverre onze boeken geschikt zijn voor andere delen van Papua of wat er nog aangepast zou moeten worden.

De bevolking was er erg vriendelijk, we mochten bij de meeste scholen die we bezochten in de klassen kijken. Hoewel uit de gesprekken bleek dat het begripsniveau van leerkrachten in de dorpen op Biak stukken hoger ligt dan in het bergland, lagen de resultaten van kinderen dat duidelijk niet. Ook hier konden de kinderen in de dorpen in klas drie pas woordjes lezen en rekenresultaten liggen ook erg laag.

In elk dorp staat een kerk met een bijbehorende school, maar aangezien de vaste leerkrachten (meest kerkleden...) allemaal een overheidsbaan hebben, luisteren ze niet echt naar de eventuele vermaningen van de kerk. Verdrietig om te zien dat hoewel al die kinderen lid zijn van de gemeente, er niet in het onderwijs wordt voorzien dat nodig is. Op de foto de kinderen van klas 1-3 van één van de scholen die we bezochten.

Qua boeken was de conclusie duidelijk, ook dit gebied zou er erg mee geholpen zijn. Het niveau van de leerkrachten is dan wel beter, maar men weet ook niet hoe men gestructureerd les kan geven.

Nieuwsbrief 27 Familie Van Driel

Via onderstaande link kunt u de laatste nieuwsbrief lezen van familie Van Driel.

Nieuwsbrief nr. 27 familie Van Driel

CD-opname t.b.v. Stichting Help Onderwijs Papua.

CD-opname t.b.v. Stichting Help Onderwijs Papua. Wij hebben u nodig!

Op D.V. 28 september organiseert Stichting Help Onderwijs Papua (St. HOP) een CD-opname in de Hervormde Kerk van Sommelsdijk. Op deze middag willen we een aantal liederen opnemen uit de berijmde Catechismus van Dr. H van ’t Veld. Deze berijming van de Catechismus zal integraal op verschijnen op een dubbel cd, samen met opnamen uit Lexmond en Putten. De orgelbegeleiding in Sommelsdijk is in handen van Paul Kieviet, organist te Sommelsdijk en Middelharnis en Adriaan Arkeraats, organist te Alblasserdam en Lexmond. Ds. Breugem, predikant te Sommelsdijk, zal met ons openen en sluiten. 
We nodigen u allen hartelijk uit om deze middag mee te komen zingen om zo kennis te maken met deze prachtige liederen! Doordat de liederen zijn getoonzet op bekende psalmen en gezangen zijn ze voor velen goed te zingen.
We beginnen om 14.30 uur en willen rond de klok van half vijf weer klaar zijn.  De opbrengst van de CD's zal bestemd zijn voor stichting HOP.


Algemeen persbericht:

CD-opname berijming Catechismus H. van’t Veld.

In 2007 maakte Dr. H. van ’t Veld een complete berijming over alle Catechismuszondagen, getoonzet op bekende psalmen en gezangen. (http://www.refdag.nl/boeken/de_heidelberger_op_rijm_1_210945) 
De afgelopen jaren heeft deze berijming in diverse gemeenten ingang gevonden. Naar aanleiding van het 450 jarig bestaan van de Catechismus zijn een aantal enthousiaste mucisi op het idee gekomen deze berijming integraal uit te voeren en op CD uit te brengen. Op diverse middagen zijn daarvoor samenzangsessies gepland.

Artikel in Reformatorisch Dagblad (16/8)

Hierbij nog een link naar het artikel wat 16 augustus jl. in het Reformatorisch Dagblad heeft gestaan.

‘Hollandse’ schoolboeken voor jeugd op Papoea

http://www.refdag.nl/kerkplein/kerknieuws/hollandse_schoolboeken_voor_jeugd_op_papoea_1_762115

Artikel Eilanden Nieuws 7 augustus

In het Eilanden Nieuws staat regelmatig een artikel over het leven en werk van Familie Van Driel in Papua.
Klik op onderstaande link en zoek pagina 16 op, waarna u het meest recente artikel kunt lezen.

"Vakantie in Wamena"

http://issuu.com/eilandennieuws/docs/en0807

Mogelijk weer ondersteuning USAID

Hierbij een berichtje van Martijn met actuele ontwikkelingen....

Allereerst ben ik net terug van een onverwachte trip naar Jakarta. Vorige week werd ik opeens gebeld met de vraag naar USAID te komen om een plan door te spreken voor samenwerking met de lokale stichting. Men stelde daar dus voor dat wij de trainingen van de boeken coördineren in de 6 deelprovincies waar USAID boeken voor had gedrukt en beschikbaar gesteld. Daarnaast kunnen we er andere voorstellen aan vast knopen. Men bleek dus meer urgentie te zien in training van de boeken die al gedrukt zijn, dan in het ontwikkelen van de lesboeken voor kleuterschool en klas 3. Op zich is dat natuurlijk logisch, men wil graag die grote stapel boeken in gebruik zien. Persoonlijk zie ik echter het afmaken van een serie van kleuterschool tot klas 3 echter ook als heel nuttig, kinderen die dat niveau zouden beheersen zullen dan in praktijk meer kunnen dan een heel aantal jongelui die op onze lerarenopleiding willen instromen met hun middelbare schooldiploma. Dus we gaan de aanvraag ervoor toch zeker indienen.

Nieuwsbrief nr. 26 familie Van Driel

Via onderstaande link kunt u de nieuwsbrief lezen van familie Van Driel

Nieuwsbrief nr. 26

Ontmoeting met Unicef

Van Martijn..........

Donderdag 18 en Vrijdag 19 april was ik aan de kust uitgenodigd voor een ontmoeting van Unicef. Men had mensen uit de onderwijswereld uitgenodigd om de materialen van Unicef te evalueren. Omdat ons team schoolboeken schrijft, bedacht men dat men ook onze input wilde hebben. Hoewel we midden in de revisie van onze eigen boeken zitten, leek het toch nuttig om daar gehoor aan te geven mede vanwege de gevarieerde achtergrond van de deelnemers en de gelegenheid contacten op te bouwen.

De vergadering oordeelde in zijn algemeenheid dat de door de overheid (met steun van Unicef) ontwikkelde materialen nog aangepast moeten worden voor de mensen buiten de stad. Te complex, te theoretisch, te hoog taalgebruik en teveel. Een deel van de deelnemers vond onze materialen veel concreter en beter bruikbaar, een compliment dus. Ook de vertegenwoordigers van Unicef waren onder de indruk van onze materialen. 

Afgelopen week kregen we bezoek van één van hen, en men besloot onze lokale kosten voor een korte periode te sponsoren. Korte sponsoring is altijd beter dan geen sponsoring, en we zijn er erg blij mee. Het lijkt erop dat het aanstaande week rond gaat komen. Men ziet het als een onderdeel van hun plan om materialen voor te bereiden voor hun komende vierjarenprogramma. Dat schept dan ook weer hoop voor de verdere verspreiding van de leermaterialen over Papua. Weer een nieuwe zegen! Ik heb gelijk Kalvin, een oud-student van onze lerarenopleiding, gevraagd om tijdelijk mee te helpen met herzien van de huidige boeken.

Zaterdag zijn we met de collega’s weg geweest. Een aantal van kantoor en een aantal van de lagere school. We hadden een van de busjes die dagelijks die kant op rijden vol geladen met mensen. Helaas brak na een kilometer of 15 de hoofdsnaar. Hij belde naar Wamena, een snaar werd aan een andere auto meegegeven en een uurtje of 2,5 verder was het allemaal weer gerepareerd. Ondertussen hebben we daar een poosje rondgelopen en gewacht.

We zijn verder doorgereden naar een heuvel die midden in de vallei ligt en die zijn we toen opgelopen. Het was echter hoger en verder dan we dachten dus we zijn niet helemaal boven geweest. Jammer was dat een aantal mensen van beneden begonnen te schreeuwen dat we naar beneden moesten komen. Volgens collega Kalvin omdat ze bang zijn dat we daar ‘magic’ zoeken, die dan meenemen en dat zou er dan op uitlopen dat hun akkers niets meer opbrengen, hun varkens en dorpsgenoten doodgaan. En hoewel misschien niet iedereen dat gelooft,vindt men voorkomen beter dan genezen, dus worden we toch geacht ons eraan te houden.

Training 8 t/m 12 april 2013

Als je niets meemaakt, heb je ook niets te vertellen. Dat zit deze keer wel goed.

Van maandag 8 tot vrijdag 12 april hadden we afgesproken een training te geven op basisschool Ob Anggen in Bokondini. Een goede ervaring voor mijn team om daar routine in op te bouwen, motiverend en ook een mooie onderbreking van het onophoudelijke dagelijkse computerwerk.

Het team vertrekt zonder mij, omdat ik dinsdag opeens een afspraak heb met de vertegenwoordiger van de afdeling Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen van een oliebedrijf. Dinsdag zullen ze een sms sturen als hun vliegtuig vertrekt. Maar wie er op de luchthaven ook langs komen, niet de gasten. Het mobieltje van de contactpersoon is niet actief. Bij de dienst onderwijs zitten ze ook niet. Als mijn collega en ik een uur later echter weer naar de dienst onderwijs bellen, blijken ze er alweer vertrokken te zijn, op bezoek bij een school. Daar aangekomen zijn ze alweer weg. Via, via een nummer van de begeleider van de dienst onderwijs. Hij blijkt ze te hebben afgezet bij de luchthaven. We zoeken tot in de vertrekhal, maar het lijkt erop dat ze al vertrokken zijn. Tjonge, dat ik daar nu voor ben achtergebleven...

Een uur later belt hij: “Mijn telefoons zijn beiden niet actief...” Hmmm, dat weet ik. “Kun je me bezoeken in het kantoor op de legerbasis?” Nee maar, hij is er nog. In al die 7 jaar ben ik nog nooit op de legerbasis geweest, maar daar gaan we. Nadat ik hem een hand heb gegeven, introduceert hij me aan de overige 5 aanwezigen met: ‘Dit is Martijn, hij is van de schoolboeken die we gaan drukken.’ Wow, dus het is al in kannen en kruiken. Hij is inderdaad van plan de boeken te drukken voor andere delen van Papua en ze te trainen in het gebied waar we wonen. Al met al, wat een zegen!

‘s Middags heb ik een stoel in een vierwielaangedreven auto die naar Bokondini rijdt. De sporen zijn zo diep als de assen, maar het is al vier dagen droog, dus niet glad. Een uurtje of 3 later komen we aan.

 

De collega’s hebben er al 2 dagen op zitten. Ze vinden dat het goed gaat. Er is veel enthousiasme en inzet. De school is opgezet door Scotty en ze willen kwaliteitsonderwijs bieden in de dorpen. Via de relaties die dat oplevert, willen ze de samenleving bereiken. De school loopt alweer een jaar of 5, maar men zoekt nog steeds de lessen bij elkaar via boeken en internet. Erg tijdrovend en daarnaast blijkt dat er daardoor weinig lijn zit in de lesstof. Bijna geen enkele leerkracht heeft de opleiding om dit werk te doen. Mijn collega’s hebben in hoofdlijnen al uitgelegd hoe de boeken zijn opgebouwd. We spreken af dat de leerkrachten er ‘s ochtends les uit zullen geven, daarna evalueren we samen. We worden erg gemotiveerd door hun enthousiaste oppak van het materiaal. Men ziet het echt als iets wat men erg nodig heeft. Tijdens de evaluatie zegt één van de deelnemers: “Toen ik de boeken zag, dacht ik ‘waarom zijn ze zo dik?’” Nu hij snapt hoe ze werken, heeft men het gevoel dat men met het lezen van 2 bladzijden per dag een goede les kan geven. En dat was nu precies het doel waarom we ze geschreven hebben!

Al met al een prachtige week.

Omdat het twee dagen geregend had, was de terugweg bergop beslist een uitdaging. De chauffeur liet de terreinwagen vol gas door de diepe sporen gaan. Als passagiers in de open bak achterin werden we er af en toe bijna uitgesmeten. Hij kreeg het voor elkaar om zonder vast te zitten boven te komen, de modder zat echter tot op het dak.

Hartelijke groeten van Familie van Driel

Aardbeving

We ontvingen vandaag het volgende berichtje van Martijn......

Vanmiddag begon alles om ons heen opeens te bewegen. Een aardbeving. We renden naar de binnentuin van het internaat. De studenten kwamen ook allemaal naar buiten rennen. In het midden van de binnentuin kwamen we bij elkaar. Toen het beven steeds sterker werd, gingen we maar snel op de grond zitten, want blijven staan voelde niet meer als een goede optie. De meest expressieve studenten zaten te jammeren, anderen bleven gewoon kalm. Het bleek een aardbeving van 7 op de schaal van Richter te zijn die een kilometer of 50 verderop zijn epicentrum had. Gelukkig op 60 km diepte. In huis waren kleinere dingen omgevallen. In Wamena viel de schade ook mee, wel een paar ronde stenen gevelversieringen omgevallen.

Anne-Marie is op damesretreat, ook daar geen probleem. De kinderen weren zich prima. Gerjanne heeft professionele pannekoeken gebakken. Ik ben daar wat minder in, wel had ik de dag ervoor de ‘vis’ opgewarmd die Anne-Marie gebakken had. We hadden aan tafel wel een korte discussie of het nu vis of kip was, maar nee, we vonden het duidelijk naar vis ruiken. Het was dan waarschijnlijk in olie gebakken die voordien ook voor vis gebruikt was, want in het schattige briefje dat ik na het eten stond dat het de kip was die Anne-Marie niet meer vertrouwde. Voor onze waakhond... We hebben allemaal een paar uur buikpijn gehad. Zo’n beest moet toch wel een ijzeren maag hebben.

Aanstaande week gaan we een training geven in een dorp een paar uur rijden verderop. Over hoe je de schoolboeken gebruikt. Wordt opeens vrijdag duidelijk dat we aankomende dinsdag bezoek krijgen van de afdeling ‘maarschappelijke projecten’ van een groot bedrijf uit Indonesie. Ze gaan een training in Papua bekostigen en willen de boeken daar wellicht voor gaan gebruiken. Ik moet ze dus enthousiast maken. Nu gaan de collega’s vooruit. Ik vroeg of ze dat wilden. De jongste van het stel (21 jaar) zei heel stoer: ‘Niet terugdeinzen voordat je het geprobeerd hebt.”

Ondertussen zijn we bezig de eerste editie van de boeken te herzien. Vorig jaar moest het allemaal snel-snel. De eerste editie moest gedrukt worden. Er is dus best het nodige dat gecompleteerd en veranderd moet worden. Alles bij elkaar gaat dit waarschijnlijk wel een maand of 3 duren. Het is het echter wel waard, want als andere gebieden de boeken ook zouden willen, krijgen ze daarmee gelijk een versie die verbeterd is. 

Nieuwsbrief nr. 25 familie Van Driel

Hierbij weer een nieuwsbrief, te lezen door te klikken op onderstaande link:

Nieuwsbrief nr. 25 familie Van Driel

Artikel in Eilanden Nieuws 1 maart 2013

Zie bijgaand artikel in het Eilanden Nieuws van 1 maart 2013

Familie Van Driel in Papua: Gestrand in Singapore

http://www.eilandennieuws.nl/640/familie-van-driel-in-papua-gestrand-in-singapore.html

Voortgang lesprogramma's

Van Martijn ontvingen we weer een berichtje.........

Woensdag 27 februari hebben we vertegenwoordigers van 12 scholen van Wamena op bezoek gehad om hen uit te leggen hoe en wat we willen voorstellen met betrekking tot training. Er waren 18 scholen uitgenodigd, dus dat is een goede opkomst. 
We hebben uitgelegd wat de methode is. Vervolgens gezegd dat we geen geld hebben, dus dat voor de training men zelf eten mee zal moeten nemen en dat er geen transportgeld is. Het bleef heel stil... Men is in dit gebied gewend eten, drinken, transport en ‘zitgeld’ te krijgen. We zijn benieuwd hoeveel scholen hierin mee gaan. Aanstaande woensdag zal men weer komen om definitieve afspraken te maken.
Daarnaast heeft een vertegenwoordiger van deelprovincie Lani Jaya heeft van ons gehoord wat de methode inhoudt, hij zal het met het hoofd van de dienst onderwijs bespreken.

Ontmoeting met schoolhoofden

Ik heb met de collega’s hun eerste lesplannen besproken. Het schrijven gaat nog niet erg vlot, maar de kop is eraf. Ook ben ik bezig de leerlijnen uit te zetten en ook een instaptest aan het maken. De scholen hebben verschillende leerlingpopulaties, dan zou het handig zijn als ze de methode kunnen gaan gebruiken vanaf het beginniveau van hun school. Ook als scholen halverwege een semester willen overstappen kan het handig zijn.

Afgelopen week heeft een vertegenwoordiger voor drie scholen in zijn gebied de boeken in zijn vierwielaangedreven auto meegenomen. Dat was een totaal van 400 kilo. Om eerlijk te zijn zien we het verschil nog niet in de opslag.

Familie van Driel weer in Wamena

We ontvingen het volgende berichtje van Martijn.........

Ik ben begonnen met schrijven van dit stukje in het donker. De stroom is weeruit. Tweede keer vandaag (16/2) en gisteravond ook al. Daar moeten we nog aan wennen.Boodschappen doen met een geleende auto die nog maar 30 km/u kan. Bij de kassa met een boodschappenkar vol, ook iets waarvoor je beslist aangestaardwordt. Niemand heeft hier voorraadjes. Maar ja, elke dag naar de winkelvinden wij weer niet zo handig. 
We zijn eindelijk weer als gezin bij elkaar in Wamena. Doordat het met het visum allemaal zo lang duurde, liep dat allemaal anders dan we hoopten.

Op het gebied van de schoolboeken is er ook nieuws. Allereerst is desponsoring vanuit USAID dit jaar niet mogelijk. Op de eindpresentatie inJayapura mochten we voor een heleboel andere organisaties onze resultaten (leerboeken voor klas 1 en 2) presenteren. Er was veel interesse.Mensen die voorheen al training hebben gekregen, komen momenteel de boeken voor het tweede half jaar halen. Voor de scholen in de stad, voldoet een fietstaxi.

Komende weken zullen we de hoofdlijnen voor de boeken van klas 3 uitzetten.De collega's zijn nu de eerste paar weken herhalingsstof van klas 2 aanhet samenstellen. 

Onze plaatselijke website is ook in ontwikkeling. 
Het is alleen (nog) maar Indonesisch en nog bijna geen foto's, maar dit is hetadres: www.education4papua.org

Einde verlofperiode Familie van Driel

Afgelopen maandag zijn Martijn, Anne-Marie, Gerjanne en Henrike weer vertrokken naar Indonesië/Papua. Daarmee is een eind gekomen aan een verlofperiode van enkele maanden. Vanwege visumperikelen duurde het verlof langer dan gepland. Volgende week hopen ze, via enkele tussenstops, weer in Wamena aan te komen. 

We zijn overigens nog steeds op zoek naar een leerkracht voor Gerjanne en Henrike. Mocht u interesse hebben of tips voor ons dan vernemen wij dat graag.