Vanmiddag begon alles om ons heen opeens te bewegen. Een aardbeving. We renden naar de binnentuin van het internaat. De studenten kwamen ook allemaal naar buiten rennen. In het midden van de binnentuin kwamen we bij elkaar. Toen het beven steeds sterker werd, gingen we maar snel op de grond zitten, want blijven staan voelde niet meer als een goede optie. De meest expressieve studenten zaten te jammeren, anderen bleven gewoon kalm. Het bleek een aardbeving van 7 op de schaal van Richter te zijn die een kilometer of 50 verderop zijn epicentrum had. Gelukkig op 60 km diepte. In huis waren kleinere dingen omgevallen. In Wamena viel de schade ook mee, wel een paar ronde stenen gevelversieringen omgevallen.
Anne-Marie is op damesretreat, ook daar geen
probleem. De kinderen weren zich prima. Gerjanne heeft professionele
pannekoeken gebakken. Ik ben daar wat minder in, wel had ik de dag ervoor de ‘vis’
opgewarmd die Anne-Marie gebakken had. We hadden aan tafel wel een korte
discussie of het nu vis of kip was, maar nee, we vonden het duidelijk naar vis
ruiken. Het was dan waarschijnlijk in olie gebakken die voordien ook voor vis
gebruikt was, want in het schattige briefje dat ik na het eten stond dat het de
kip was die Anne-Marie niet meer vertrouwde. Voor onze waakhond... We hebben
allemaal een paar uur buikpijn gehad. Zo’n beest moet toch wel een ijzeren maag
hebben.
Aanstaande week gaan we een training geven in
een dorp een paar uur rijden verderop. Over hoe je de schoolboeken gebruikt.
Wordt opeens vrijdag duidelijk dat we aankomende dinsdag bezoek krijgen van de
afdeling ‘maarschappelijke projecten’ van een groot bedrijf uit Indonesie. Ze
gaan een training in Papua bekostigen en willen de boeken daar wellicht voor
gaan gebruiken. Ik moet ze dus enthousiast maken. Nu gaan de collega’s vooruit.
Ik vroeg of ze dat wilden. De jongste van het stel (21 jaar) zei heel stoer:
‘Niet terugdeinzen voordat je het geprobeerd hebt.”
Ondertussen zijn we bezig
de eerste editie van de boeken te herzien. Vorig jaar moest het allemaal
snel-snel. De eerste editie moest gedrukt worden. Er is dus best het nodige dat
gecompleteerd en veranderd moet worden. Alles bij elkaar gaat dit
waarschijnlijk wel een maand of 3 duren. Het is het echter wel waard, want als
andere gebieden de boeken ook zouden willen, krijgen ze daarmee gelijk een
versie die verbeterd is.
