Hierbij een berichtje van Martijn met actuele ontwikkelingen....
Allereerst ben ik net terug van een onverwachte trip naar Jakarta. Vorige week werd ik opeens gebeld met de vraag naar USAID te komen om een plan door te spreken voor samenwerking met de lokale stichting. Men stelde daar dus voor dat wij de trainingen van de boeken coördineren in de 6 deelprovincies waar USAID boeken voor had gedrukt en beschikbaar gesteld. Daarnaast kunnen we er andere voorstellen aan vast knopen. Men bleek dus meer urgentie te zien in training van de boeken die al gedrukt zijn, dan in het ontwikkelen van de lesboeken voor kleuterschool en klas 3. Op zich is dat natuurlijk logisch, men wil graag die grote stapel boeken in gebruik zien. Persoonlijk zie ik echter het afmaken van een serie van kleuterschool tot klas 3 echter ook als heel nuttig, kinderen die dat niveau zouden beheersen zullen dan in praktijk meer kunnen dan een heel aantal jongelui die op onze lerarenopleiding willen instromen met hun middelbare schooldiploma. Dus we gaan de aanvraag ervoor toch zeker indienen.
De reis van en naar Jakarta is altijd weer verder dan je denkt. Jakarta zelf is een verbazingwekkende stad, een kleine 20 miljoen mensen wonen op een laagliggend gebied dat zeer regelmatig onder water loopt. De zee maakt dat men het water moeilijk afgevoerd krijgt. Ik kan me zo voorstellen dat de zeespiegelstijging voor Jakarta grote gevolgen gaat hebben. De filevorming is enorm. Veel mensen zijn meer dan 2 uur onderweg voor een enkele reis naar hun werk. Ik ontmoette een taxichauffeur die al sinds 1966 rondrijdt en een andere chauffeur was 73 jaar oud. Hij vond dat hij van zijn pensioen eigenlijk niet rond kon komen en verder verveelde hij zich. Spraakzame mannen die je altijd weer van een minder zichtbare kant van de samenleving op de hoogte kunnen brengen.
In Papua gaat het reviseren ondertussen onvermoeibaar door. Voor de meeste vakken begint het eind in zicht te komen, alhoewel de finesses altijd meer tijd kosten dan je denkt. Taal voor klas 1 duurt nog wat langer, daarin zijn de meeste veranderingen verwerkt.
Er begint momenteel een korencompetitie van afgevaardigden vanuit heel Papua. Men verwacht 4000 mensen die men het vliegtuig moeten worden ingevlogen. Ik kan niet direct inschatten hoeveel eten er dan ook ingevlogen moet worden, maar ook die hoeveelheid moet schokkend zijn. Iedere kerkelijke gemeente krijgt een groep toegewezen. Degenen uit “Boven Digoel”, jawel nog een Nederlandse naam, mochten in de kerk twee liederen ten gehore brengen. Mooi hoor! We willen best een aantal uitvoeringen bijwonen. We zijn trouwens blij dat we niet in de stad wonen. Ter ere van de activiteiten zijn er overal in de stad muziekhutten door kerken en particulieren neergezet, net zoiets als met Kerst. Aangezien er niet echt een tijdslimiet wordt gehandhaafd, wordt de nachtrust van mensen in de stad flink op de proef gesteld.
