Waarschijnlijk een van de grootste
verbeteringen in ons leven van het afgelopen half jaar is het feit
dat de nieuwe brug een dag of 10 geleden open is gegaan. De eerste
keren was dat zo’n genot. Niet meer elke dag naar de brug lopen,
over een noodbruggetje gaan, motor ophalen, etc. Gewoon in een keer
door, fantastisch. Ik moet zeggen dat het went, maar de eerste keren
was ik toch echt heel dankbaar.
Onze hulp is alweer een maand ziek.
Niet alleen voor haarzelf, maar voor ons ook echt heel lastig,
aangezien Anne-Marie ook de hele dag van huis is. Dan kwam het op de
avonden en het weekend aan. Nu hebben we 3 studentes die allemaal een
paar uur per werk kwamen. Twee ervan waren zo fanatiek, dat we ons
bijna in een hotel waanden. Tot en met nachtkastje toe werd alles
opgeruimd. Dan heb je echt de wijsheid van Salomo nodig om te zeggen
dat dat niet hoeft. Je wilt zoveel positieve energie ook weer niet
op zijn Nederlands-recht-voor-zijn-raap afkappen.
Qua ratten en muizen hebben we het
redelijk voor elkaar. Al is wel weer bewezen dat het analfabetisme
hier echt heel hoog ligt. Die muis nam het stukje worst met gif
gewoon mee. En dat terwijl ik er een briefje bij had gelegd dat het
gif was :-). Mieren is een ander
verhaal. Ongelooflijk zo ijverig en vindingrijk als die zijn. Als het
dekseltje van de pindakaaspot ook maar iets schuin zit, heb je er zo
100 mieren in zitten.
Ook de tuin ziet er weer aardig uit.
Onkruid eruit gehaald, gaten opgevuld, etc. Zeker Henrike is
helemaal gek van werken in de tuin.
Deze week sturen we de bestanden op
naar USAID van de boeken van het eerste semester. Mijn team heeft
echt heel hard gewerkt om dat klaar te krijgen. We zijn daarmee dan
ook allemaal echt moe.
Komende week moeten we voorbereidingen
treffen om een team van hun mensen te coachen in het opzetten van een
training over het gebruik van onze methode. Zelf hebben we daar de
mankracht niet voor. Helaas zijn de trainingen die ze gaan verzorgen
maar twee keer een dag of 5. Niet zo zinning, maar allicht beter dan
niets. We moeten daarnaast ook voorbereidingen treffen voor het
opnemen van videoclips over het gebruik ervan. Die worden dan op DVD
tegelijk met de handleidingen aangeleverd.
Ik ben op dit momen een boek aan het
lezen over John G. Paton. Een Schotse zendeling naar de eilanden in
de Stille Oceaan vanaf 1860. Die eilanden hebben op heel wat punten
een vergelijkbare cultuur met Papua. Erg interessant om te lezen. Zo
vaak als die man met de dood bedreigd werd, maar elke keer bewaart
God hem keer op keer voor een zekere dood. Inspirerend boek!
Dan was een film die we geleend hadden
een volkomen tegenhanger. De film ging over een invalleerkracht op
een verloederde middelbare school. De film was echt het toonbeeld van
een leven zonder hoop en uitzicht. Ouders die hun kinderen alleen
negatieve aandacht geven, zelfmoord en daartussen de leerkracht die
eigenlijk geen dieper contact aan wil gaan met zijn studenten en ook
niet meer uitzicht biedt dan, ‘je moet gewoon de storm uitrijden,
ik heb geleerd dat het vanzelf voorbij gaat en dat het in de toekomst
vast beter zal gaan.’
