Nieuwsbrief nummer 36 Familie Van Driel

Door op onderstaande link te klikken kunt u weer een nieuwsbrief lezen van Familie Van Driel.

Nieuwsbrief nummer 36 Familie Van Driel

Nieuwsbrief nummer 35 Familie Van Driel

Door op onderstaande link te klikken kunt u weer een nieuwsbrief lezen van Familie Van Driel.

Nieuwsbrief nummer 35 Familie Van Driel

Ontwikkelingen tijdens verlofperiode

Familie Van Driel is inmiddels terug in Wamena na een verlofperiode in Nederland en hebben hun werk weer opgepakt. Er zijn ook weer enkele ontwikkelingen te melden die we graag willen delen.

Een team van een andere organisatie is bezig om een leermethode in de Lani taal te schrijven. Deze taal is één van de grootste nog actief gebruikte stamtalen van Papua. Ze gebruiken de methode die wij ontwikkeld hebben als basis voor dit proces. Heel fijn, wij kunnen zelf geen materialen voor de 275 stamtalen schrijven die er in Papua zijn. Onze boeken worden dus gebruikt om de lesstof in de hartstaal van de kinderen te verwoorden.

Ons schrijversteam heeft weer een stukje geschreven van de boeken voor klas 3 semester 2. Deze maand was het thema gezondheid. Allerlei taaldoelen (en zover mogelijk ook rekendoelen) worden behandeld aan de hand van verhalen over gezond eten, traditionele medicijnen, malaria, diarree, HIV-Aids, gebitsverzorging, etc.

De ontmoeting van Martijn met de leidinggevenden van het centrum voor leermaterialenontwikkeling van het ministerie van onderwijs in Jakarta zal niet leiden tot een proces voor landelijke acceptatie van onze leermiddelen. Men vindt dat de materialen te duidelijk gericht zijn op de specifieke situatie in Papua en daarom vindt men een recommandatie van de provinciale overheid voldoende. Zo’n recommandatie voor de provincie Papua is er al. Op zich fijn dat de landelijke overheid zich realiseert dat niet elke provincie dezelfde behoeften heeft. Positief is ook wat de plaatsvervangend gouverneur voor provincie West-Papua heeft gezegd over onze lesmethode, “Eén van de doelen van USAID is om de leesvaardigheid van kinderen in de lagere klassen te vergroten door middel van het gebruik van de contextuele leermaterialen (Buku Paket Kontekstual Papua), die passen heel erg bij wat wij hier nodig hebben.”

Een van de vrachtwagens die de vijf ton boeken vervoerde naar de luchthaven

Als gevolg van de training aan leerkrachten via de provinciale overheid in juni (lees nieuwsbrief 34) hebben we in diezelfde maand zo’n 5000 kilo boeken naar scholen aan de kust kunnen sturen. Genoeg voor zo’n 40 klassen. Deze scholen hebben zelf de verzendkosten betaald.

Boeken voor de scholen van Yakpesmi

Een week of twee geleden konden we boeken meegeven aan Yakpesmi. Enkele stafmedewerkers van die organisatie zijn getraind om leerkrachten in de dorpen te helpen deze boeken te gaan gebruiken. Dat dat niet zonder slag of stoot gaat, kunt u lezen in het verslag van Elco van Burg die daarbij betrokken was. 
Klik daarvoor op de volgende link: verslag Elco van Burg




Ondertussen is het in Wamena droge tijd. De temperaturen liggen ‘s nachts zelfs rond de 8 a 10 graden. Erg koud voor mensen die soms alleen maar een T-shirt hebben. Een paar weken geleden was er in het Lani gebied zelfs sneeuw, verschillende mensen zijn overleden omdat ze te ver onderkoeld geraakt waren.

Op de jaarlijkse parade van scholen liep de school die bij de lokale stichting hoort ook mee. Jongelui lopen dan in de kleding van militairen, onderwijzers, gezondheidsmedewerkers, etc door de straten. Elk jaar zijn er ook weer groepen jongelui die zich dan in de traditionele kledij steken, compleet met speren, pijlen en bogen. Onze school maakte daarbij reclame voor onze schoolboeken met teksten als “Ik ben er trots op te leren met deze schoolboeken”.

De parade is helaas wel in paniek geëindigd. Een ruzie over een meisje zorgde ervoor dat een van de jongens (een jaar of 16) een andere doodschoot met zo’n pijl en boog tijdens de parade. Gisteren waren de scholen in de stad dicht uit angst voor onrust. In zo’n onrustige omgeving gaan we ook dit schooljaar weer verder, we waarderen daarom uw gebed voor de mensen in Papua en het programma dat HOP ondersteunt.

Studiebeurs voor studenten lerarenopleiding STKIP

In 2005 vertrok familie Van Driel naar Papua om daar mee te werken aan het opzetten van lerarenopleiding STKIP Kristen Wamena die erop gericht is leerkrachten op te leiden voor de dorpen. Deze opleiding bestaat nu 9 jaar. Afgelopen semester heeft een groep studenten van HOP een bijdrage gehad in de studiekosten. Veel studenten komen uit armere gezinnen die het zich niet kunnen veroorloven om hun kind naar opleidingen buiten Papua te sturen. Het studiegeld voor het eerste jaar wordt vaak wel bij elkaar geschraapt, maar daarna beginnen vaak de problemen.

In totaal hebben 21 studenten een bijdrage gehad. Het is meestal zo dat iets meer gewaardeerd wordt als je er wat voor moet doen. Daarom, en om te zorgen dat de studenten zich leren in te zetten voor hun omgeving, hebben ze allemaal een tegenprestatie moeten leveren die in relatie stond met wat ze op STKIP leren. De studenten hebben les gegeven in de Engelse taal, rekenen, leren lezen, computer, gitaarspelen en op zondagsscholen. Dit deden ze in huizen, kerken, internaten, kantoren en scholen. Natuurlijk zijn er ook problemen, de rapportages van de studenten meldden dat men soms lang moest wachten op de kinderen, dat men geen les heeft kunnen geven omdat er een brandwond aan de voet zat en men dus niet goed kon lopen, etc.

Deze bijdrage van HOP heeft ervoor gezorgd dat veel kinderen, maar ook volwassenen nu alvast de vruchten plukken van de opleiding van deze kandidaat leraren. Daarnaast heeft het er ook voor gezorgd dat deze jongelui niet van school moesten omdat ze het schoolgeld niet bij elkaar konden sprokkelen. STKIP heeft tegelijk met de rapportage alvast een aanvraag ingediend bij HOP voor het volgende semester.

Nieuwsbrief nummer 34 familie Van Driel

Door op onderstaande link te klikken kunt u de laatste nieuwsbrief lezen van Familie Van Driel.

Nieuwsbrief nummer 34 familie Van Driel

Jaarverslagen

Onder de rubriek "Beleidsplan + jaarverslag" zijn toegevoegd:

• Verslag activiteiten Papua 2014

• Verslag activiteiten Bestuur 2014

Artikel Reformatorisch Dagblad

We willen u graag nog attent maken op een artikel wat eind vorig jaar in het Reformatorisch Dagblad heeft gestaan. 

Artikel Reformatorisch Dagblad 24 december 2014

Voortgang programma

In de afgelopen maand is er heel wat gebeurd. Niet alleen heeft de lokale stichting het voor elkaar gekregen om haar eigen trainers een week te trainen, rapportages te maken, het bezoek van de directeur van USAID Indonesië tot een succes te maken, maar ook werd er een bijeenkomst gehouden met overheid en leerkrachten van de scholen die afgelopen jaar begeleid werden. Al met al een drukke tijd. De bijeenkomst was daarom feestelijk. Het was de laatste activiteit en dat zorgt mede voor opluchting. Daarnaast heeft het trainingsteam deze leerkrachten het afgelopen jaar getraind en gecoacht, dus men kende elkaar. Het hoofd van het departement onderwijs van ons gebied deed zijn zegje, hij was ronduit positief. Aan het eind was er heerlijk eten voor iedereen, en dat voegt ook toe aan de sfeer.

Hoewel ik niet hoofdverantwoordelijk was voor al die activiteiten, was ik er wel direct bij betrokken. Nu dat afgerond is, heb ik afgelopen week dan ook heerlijk met het team van schrijvers kunnen werken. Allerlei zaken konden worden aangepakt of afgerond. Zo heb ik ruim 100 werkbladen van commentaar voorzien, de opmerkingen kunnen dan door de collega’s verwerkt worden en dan is semester 1 van klas 3 weer een flinke stap dichterbij de voltooiing. Allerlei interessante feiten en verhalen van/over Papua hebben er een plaatsje in gekregen. Daarnaast is de nieuwe omslag bijna af en hebben we een Facebookpagina gemaakt die we willen gebruiken voor promotie. We willen informatie geven, maar ook aan leerkrachten vragen of ze hun ervaringen erop willen zetten. Dat zal dan wel gestimuleerd moeten worden, maar het is zeker mogelijk. Daarnaast hebben we afgelopen week een aanzet gegeven tot een eenvoudige website in het Indonesisch. (www.bukupaketkontekstualpapua.com)

In februari schreef ik dat ik naar Jayapura was gegaan en dat het hoofd lager onderwijs toen op het laatste moment afbelde, ondertussen heb ik één van zijn stafmedewerkers ontmoet en men vraagt de lokale stichting om leerkrachten van 20 scholen uit allerlei gebieden van Papua te trainen in het lesgeven van taal en rekenen. Erg leuke uitdaging. Alleen zetten ze er maar 3,5 dag voor, dat is dan weer een tegenvaller.

Dit past overigens prachtig in het doel om komend jaar minimaal 100 scholen te trainen en zo de boeken de deur uit te krijgen. Als dat lukt is de opslag zo goed als leeg! Laten we hopen dat zo’n overheidsverzoek een opmaat is tot meer.

Anne-Marie was mede verantwoordelijk voor een inzamelingsactie voor straatkinderen. Men kon allerlei dingen eten en tweedehands spullen verkopen. In totaal leverde dat zo’n 600 euro op.

Over een kleine drie weken hoopt ze in Nederland te zijn, Gerjanne is nu druk bezig met proefexamens. In Nederland is er waarschijnlijk weinig kans om op adem komen, de examens van Gerjanne en alle ‘gewone’ schoolweken van Henrike zullen de gang erin houden.

Nieuwsbrief nr. 33 familie Van Driel

Door op onderstaande link te klikken, kunt u weer een nieuwsbrief lezen van familie Van Driel.

Nieuwsbrief nummer 33 familie Van Driel

Op zoek naar verhalen voor de klas 3 lesmethode

Afgelopen week twee dagen naar de kust geweest om een ontmoeting te hebben met degene die verantwoordelijk is voor lager onderwijs in Papua. Daar omheen zoveel mogelijk andere afspraken gepland, zodat het meer de moeite waard zou zijn.

Donderdagochtend heel vroeg naar Sentani gevlogen. Ik had me te laat gerealiseerd dat dat een vrije dag was in Papua. Men herdacht dat twee Duitse zendelingen 160 jaar geleden zijn geland op Papua. Ze hebben overigens maar een jaar of zeven in Papua geleefd vanwege alle ziekten, één van hen sprak op zijn sterfbed de wens uit dat hij in de hemel een Papua zou ontmoeten. Daar leek het in eerste instantie niet op, er is zelfs overwogen om maar te stoppen met zending op Papua vanwege de totale onverschilligheid van de mensen en het hoge aantal slachtoffers onder (gezinsleden van) zendelingen vanwege alle tropische ziektes. 

Aangezien er overal kerkdiensten waren, ben ik naar een klein eilandje in het Sentanimeer gevaren en daar de dienst meegemaakt. De belangstelling van de mannelijke bevolking was erg laag, maar al met al is er in 160 jaar heel wat veranderd. Vervolgens heb ik uren met een man gepraat om daar een verhaal over het thema kunst te distilleren (voor de klas 3 lesmethode). Hij heeft me van alles verteld over hoe men schildert op boombast. Die boombast werd vroeger gebruikt als kleding. Alleen de dochters van het stamhoofd hadden beschilderde rokjes. Hij liet me zien dat de beschildering van het rokje van het oudste kind verschilde met die van de daaropvolgende dochters. Volgens het volksverhaal maakten de jongsten daar ruzie over, maar bepaalde de vader toen voor eens en altijd dat ieder zijn eigen spullen had en dat de jongste niet de kleren, kano, etc van de oudste mocht gebruiken.

Jongens werden in die tijd op jonge leeftijd van de ouders weggehaald en overgebracht naar een totaal geïsoleerd mannenhuis waar ze jarenlang werden opgevoed door andere mannen. De jongens kregen een armband mee van de ouders, zodat ze hem zouden kunnen herkennen als hij er als volwassene uit zou komen. Mocht het ventje overlijden, dan legde men een bloem voor het huis van de ouders als teken dat hij overleden was, en dat was het dan...

Trouwen in Papua

We (Familie Van Driel) horen regelmatig geluiden over oud studenten die getrouwd zijn, soms zelfs zonder ook maar iemand uit te nodigen. Afgelopen week was dat anders. Twee oud studenten zijn tegenwoordig collega’s in onze locale organisatie en na vele jaren van verkering was het nu tijd voor een trouwfeest. Ze besloten om dat op STKIP te doen. De avond ervoor werden er al varkens gebracht om de volgende dag, ook voor onze deur, gepijld te worden. En geslacht en gekookt in de traditionele stoofputten (foto). Uiteindelijk hebben meer dan 10 varkens die dag het leven gelaten. Een heel flink aantal. De ooms van Arni moesten zonodig nog vervelend doen en eisten op de avond voor de bruiloft nog een extraatje op de al overeegekomen bruidsschat. Arni vertelde spinnijdig dat ze sommigen van hen nog nooit gezien had. Tja, normaal hebben ooms ook de plicht om bij te dragen in de kosten van onderwijs, etc. Dat hadden ze duidelijk niet gedaan, maar toen de tijd van binnenhalen eraan kwam, kon men de weg beter vinden.

Het was erg feestelijk, trouwerijen zijn hier zeldzaam, in tegenstelling tot begrafenissen. We moesten wel hard grijnzen toen de voorganger de sluier van de bruid achteruit gooide, hij moest ergens overheen rijken en kon er bijna niet bij. Blijkbaar vond hij dat bij zijn taak horen. Gerjanne was een van de meisjes die de gasten naar hun plaatsen moest leiden. De reden van de bruid was ‘mijn (schoon)zussen zijn allemaal al getrouwd en flink uitgedijd, dus ik vroeg me af wie ik toch kon vragen...’ Ze was samen met een aantal anderen in een mooie blauwe jurk gehuld en haar haar was helemaal netjes gedaan. Alle kleren gehuurd, net zoals de kleren van bruid en bruidegom. Dat gaat hier handig.

Afgestudeerde STKIP-studenten gebruiken nieuwe lesmethode

We hebben nu ook een afgestudeerde STKIP studente die les geeft aan een klas met kinderen die na een half jaar onderwijs nog geen 5 letters konden lezen. We hebben 100 kinderen van klas 1 getest, de helft bleek kandidaat te zijn voor haar klas. Er zitten nu regelmatig 50 kinderen in haar klas, 3-4 naast elkaar op een bankje. Omdat de meeste kinderen erg onregelmatig kwamen, hebben we ook nog een ouderontmoeting gedaan. 20 ouders van de in totaal 50 kinderen kwamen luisteren waarom ze hun kind iedere dag naar school moeten sturen en ook moeten checken of het kind daar wel aankomt en niet onderweg mete en paar vriendjes visjes gaat vangen. De kinderen die al wel meer konden zitten nu in het andere klaslokaal. 

Ik kwam op een iets rustigere dag en maakte een foto van dit meisje dat een schrijfoefening uit ons boek aan het doen is. 

Het doel van het lesgeven van de ex-STKIP studente is dat we een filmpje produceren over het effect van een half jaar lesgeven.

Afgelopen week kwam een andere ex-STKIP student onze boeken halen voor de middelbare school waar hij lesgaf. 11 van zijn leerlingen konden nog niet goed tafels en delen, 4 konden eigenlijk geen sommen boven de 10. Het resultaat van onderwijs in de dorpen is soms dramatisch.

Schrijven boeken klas 3 halverwege

We zijn bezig met het plannen van trainingen in andere plaatsen. Al zo’n 150 scholen zijn de afgelopen jaren getraind. We willen graag de boeken voor de overige scholen ook gaan uitdelen na trainingen in de betreffende plaatsen. Dit lijken ook plaatsen aan de kust te kunnen zijn.

Het schrijven van de boeken gaat ondertussen ook door. We zijn halverwege klas 3. We wachten nu nog op tekeningen van de illustrator en verbeteren inhoud en lay-out. Ik schat in dat het boek straks goede aftrek gaat vinden. Al die verhaaltjes over Papua vinden we zelf nog interessant. Een collega zei dat ze thuis steeds gevraagd wordt wat het nieuwste verhaal is, want dan moet ze dat vertellen.

De boeken van klas 1 en 2 zijn helemaal herzien. We zijn ze nu aan het printen voor de onderminister in de hoop dat we daar een aanbeveling van los kunnen krijgen. Ruim 4000(!) bladzijden dubbelzijdig op papier krijgen, valt overigens niet echt mee. De printer draait daarmee overuren. Bij het checken van de geprinte versie komen we nog wel eens wat lay-out foutjes tegen in klas 1-2 en die worden nu alsnog verbeterd. Heel positief is ook dat een andere organisatie ondertussen is begonnen een deel van onze boeken over te zetten naar de Lani stamtaal. Ik schat in dat we dan helemaal succes kunnen boeken, de kinderen in dat gebied spreken namelijk nog haast geen Indonesisch.

Het nieuwe hoofd onderwijs Papua heeft nu ook zijn aanbevelingsbrief voor onze boeken gegeven. Dat helpt in gesprekken met andere organisaties. Hopelijk gaat de lokale overheid echter ook serieuzer naar leerresultaten kijken zodat er een vergelijk plaats gaat vinden met wat voor methode je meer succes hebt. 

Nu ligt de nadruk in Papua toch vooral op het af hebben van je administratie.

Het trainingsteam van YKW gaat nog steeds scholen af. Deze week ging ik mee naar een school een half uur buiten Wamena. Er waren een paar leerkrachten les aan het geven met onze boeken. Dat is erg stimulerend. 

De foto toont de tafel van de leerkracht. Handleiding, leerlingenboek, absentenlijst, etc. Deze leerkracht is net afgestudeerd aan een universiteit op Sumatra, dat is in tijden de beste les geweest die ik gezien heb. Ze toont sowieso veel initiatief, want ze had zelf de boeken in de bibliotheek gevonden en gedacht die wil ik gaan gebruiken. Vervolgens mocht ze een training bijwonen, zegt het meestal afwezig schoolhoofd dat dat geen zin heeft, want je krijgt daar toch geen aanwezigheidstoelage (geld). Ze kwam echter toch. Een van de leerkrachten daar zei zelfs dat ze nu als leerkracht vaker les gaven dan vroeger, dat zou dan wel een mooi neveneffect zijn. Overigens gaat dat nog niet overal zonder slag of stoot. Vorige week begeleidde het team een leerkracht die het dunste boekje had uitgezocht om uit les te geven, dat was dus het boekje met testen...