We (Familie Van Driel) horen regelmatig geluiden over oud
studenten die getrouwd zijn, soms zelfs zonder ook maar iemand uit te nodigen.
Afgelopen week was dat anders. Twee oud studenten zijn tegenwoordig collega’s
in onze locale organisatie en na vele jaren van verkering was het nu tijd voor
een trouwfeest. Ze besloten om dat op STKIP te doen. De avond ervoor werden er
al varkens gebracht om de volgende dag, ook voor onze deur, gepijld te worden.
En geslacht en gekookt in de traditionele stoofputten (foto). Uiteindelijk
hebben meer dan 10 varkens die dag het leven gelaten. Een heel flink aantal. De
ooms van Arni moesten zonodig nog vervelend doen en eisten op de avond voor de
bruiloft nog een extraatje op de al overeegekomen bruidsschat. Arni vertelde
spinnijdig dat ze sommigen van hen nog nooit gezien had. Tja, normaal hebben
ooms ook de plicht om bij te dragen in de kosten van onderwijs, etc. Dat hadden
ze duidelijk niet gedaan, maar toen de tijd van binnenhalen eraan kwam, kon men
de weg beter vinden.
Het was erg feestelijk, trouwerijen zijn hier
zeldzaam, in tegenstelling tot begrafenissen. We moesten wel hard grijnzen toen
de voorganger de sluier van de bruid achteruit gooide, hij moest ergens
overheen rijken en kon er bijna niet bij. Blijkbaar vond hij dat bij zijn taak
horen. Gerjanne was een van de meisjes die de gasten naar hun plaatsen moest
leiden. De reden van de bruid was ‘mijn (schoon)zussen zijn allemaal al
getrouwd en flink uitgedijd, dus ik vroeg me af wie ik toch kon vragen...’ Ze
was samen met een aantal anderen in een mooie blauwe jurk gehuld en haar haar
was helemaal netjes gedaan. Alle kleren gehuurd, net zoals de kleren van bruid
en bruidegom. Dat gaat hier handig.
Een andere locale collega begon ook over trouwen tegen
zijn vader, maar die zei heel rustig, “Heb je de varkens voor de bruidsschat al
klaarstaan dan?” Vervolgens vroeg hij of de aanstaande twee uur zou kunnen
lopen, in een traditionele hut kon wonen en op het land kon werken? Dat waren
niet de zaken die die collega als selectiecriterea had meegenomen, maar voor de
generatie van zijn ouders is het heel simpel ‘Het is belangrijk wie je bent,
niet hoe je eruit ziet. Het is echter ook belangrijk of je hard kunt werken.’
Overigens prima overwegingen in een 100% agrarische cultuur. Veel jongelui
kiezen dan ook meer of minder bewust voor een gedwongen huwelijk. Als het
meisje zwanger is, krijg je namelijk wel je zin. Dan kost dan overigens wel een hoop boze woorden en een extra
varken.