Hierbij weer een berichtje uit Papua, mocht u vragen hebben naar aanleiding van deze stukjes schroom niet........
Afgelopen zaterdag hebben we weer het vaste groepje leerkrachten getraind in het gebruik van ons nieuwe curriculum. We zijn al behoorlijk bedreven in de maandelijkse trainingen en ieder weet ondertussen wat hij of zij moet doen. Deze keer was het team van YKW, wat deze trainingen in de toekomst gaat verzorgen, ook uitgenodigd. Ook het team van STKIP, wat verantwoordelijk is voor de stagelessen, deed mee. Dit alles met het doel dat zij in de toekomst mensen gaan trainen in het gebruik van onze boeken.
De reacties van mensen tijdens de training zijn altijd interessant. De stichting Yasumat die in afgelegen dorpen werkt, gebruikt de methode ook op haar parallelscholen. Volgens hen hebben de eerste kinderen met deze methode al leren lezen. ‘Puji Tuhan’ zouden de mensen hier luid roepen! (Prijs God!)
Deze week heb ik ook het voorstel ingediend voor sponsoring door USAID over 2012. Het is een heel bedrag geworden. Vragen mag tenslotte altijd. Dinsdag gaat Serasi (tussenpersoon) het aan USAID presenteren. De tussenpersoon is altijd vol lof over ons programma, dus we zullen zien hoeveel hij eruit sleept.
De overheid reserveert overigens ook elk jaar geld voor het drukken van schoolboeken. Onze lobby naar de overheid gaat al beter lopen. De gebiedsburgemeester liet aan een kennis van ons de brochure over het nieuwe curriculum zien. De hoofd van de dienst onderwijs had de brochure ook op zijn bureau liggen toen ik hem deze week ontmoette. 25 november is het de dag van de leraar, dus dan komt er een activiteit waarin wij en Unicef zullen presenteren wat we al op curriculumgebied hebben gemaakt. Ik begrijp dat Unicef een methode over HIV-aids gemaakt heeft. Volgens de tussenpersoon bij Serasi was het idee van zo’n dag opgekomen bij de dienst onderwijs van de provincie. Dat is natuurlijk helemaal fijn, als de overheid zelf initiatieven toont.
Op de school waar een student ondertussen het curriculum uitprobeert, heb ik uiteindelijk het schoolhoofd ontmoet. Hij vond het prima dat we een aantal leerlingen niet zouden lesgeven. “Voor de gewone stages geeft het niet zo dat er 50 leerlingen in de klas zijn, maar dit gaat erom te zien of het curriculum werkt.” Fijn dat dat doel goed is overgekomen. Ik maakte heel even een praatje met de juf van groep 6 die in de deur van haar klas stond. Zij volgde vorig jaar onze algemene trainingen op de basisschool. Ik zeg: “Veel leerlingen zijn vandaag zeker niet gekomen?” Blijkt dat er maar 1 leerling absent is van de 10. Elk jaar stromen er echter 60 leerlingen in in groep 3 (er zijn geen groepen 1 en 2). Ik liet deze zomer tijdens een presentatieavond een foto zien van een rapportagebord met een uitval van 70 naar 33 leerlingen in drie jaar tijd. Op deze school is het dus nog erger! Deze school ligt weliswaar in een landelijke gebied, maar het is maar 2 km van de lerarenopleiding STKIP vandaan.
