Welkom

Welkom op de site van Stichting Help Onderwijs Papua!

Stichting Help Onderwijs Papua (Stichting HOP) is mei 2011 opgericht en wil graag een bijdrage leveren in de moeilijke onderwijssituatie in Papua (Indonesiƫ).
Zij wil de kansarme kinderen in Papua de gelegenheid geven om goed onderwijs te kunnen volgen.

vrijdag 19 september 2014

Voortgang lesprogramma's

Kort na de nieuwsbrief ontvingen we weer een actueler berichtje van Martijn....

Er zou 28 augustus jl. een vergadering zijn in Jayapura over onderwijs in afgelegen gebieden. In Papua context is dat dan de periferie van de periferie. Anderhalve dag voordat ik zou vertrekken, kreeg ik een mail waarin werd gemeld dat het hoofd van de dienst onderwijs opeens naar Jakarta moest om een contract te tekenen met de overheid over de bouw van scholen in Papua. Dan denk ik ‘helaas’. Helaas wordt een project wat over geld gaat, voorgetrokken boven een vergadering die oplossingen presenteert voor probleemgebieden. Schoolgebouwen zijn er ondertussen al heel veel, maar actieve leraren... De vergadering is uitgesteld tot 1 oktober. Ik mag wel weer presenteren wat we ontwikkeld hebben.


Ondertussen proberen we nog steeds een personeelslid aan te nemen die goed is in computers en taal. De lessen die door collega’s worden gemaakt, zouden moeten worden gecontroleerd en afgemaakt voor tekeningen, extra tekstblokjes, etc. Ook zouden de gereviseerde boeken tot 1 bestand moeten worden gemaakt. We moeten die versie namelijk opsturen naar een aantal overheidsmensen. Verder proberen we nog iemand met ervaring te vinden die het trainingsprogramma kan versterken. In een half jaar hebben we helaas maar 1 ervaren persoon kunnen vinden.

Aangezien we in het internaat wonen doet Anne-Marie regelmatig wat met de studenten van STKIP. Bijbelles, koken en coachen. Dat wordt erg gewaardeerd. Zelf ben ik ook weer begonnen met het geven van Bijbellezingen.


De 34 jarige zoon van een bestuurslid in Wamena werd eergisteren dood gevonden samen met een vriend. Ze hadden zelfgemaakte alcohol op. Super triest. Zeker omdat er in dat gezin al zorgen genoeg zijn omdat een aantal andere kinderen gehandicapt zijn. We zijn wezen condoleren met een aantal collega’s. In de kleine woonkamer zaten zo’n 25 vrouwen te treuren en te huilen naast het bed waar de overledene op lag. Veel jongelui zijn de weg kwijt en lopen zonder fatsoenlijke opleiding of werk rond. En dat terwijl dit gezin volgens mij heel positief is en deze jonge man gewoon werk had.